AKCAN OKULLARINI SOLUMAK…

Güne gülümseyen bir yüzle çepeçevre sarılmış, mavi rengin dinginliğinde başlamak… Cıvıl cıvıl çocuk sesleriyle çınlayan kulaklar, bilgiye aç açılan gözler, sevgiyle sarmalayan küçücük yürekler…Yüzlerde tatlı bir tebessüm, zil sesiyle başlayan dersler, beyaz önlüğüyle sınıfta yerini alan öğretmenler…

Herkes de bir telaş, meraklı bakışlar, teneffüste kalan akıllar… Aklı bir karış havada gençlik, derslerde görülen tatlı rüyalar… Çocuklukla gençliğin tatlı harmanı, eğitim sisteminin yoğun sınavları, teknolojinin büyük hızı… Akıllı tahtanın hünerleri, müziğin güzel tınısı, bahçede yapılan derslerin coşkusu laboratuvarların o sihirli kokusu…

1999 Eylül’ünden bu yana süregelen bir koşuşturma… Verilen emekleri büyüyen güzellikler, sevgiyle yeşeren tohumlar misali eğitilen çiçekler… Akcan Okullu olmak, Akcan Okullarını Solumak! Eğitim hayatına tatlı bir iz bırakmak…”Biz Akcan Okulundayken…” diye başlayan cümlelerde güzelliklerle anılmak!